Wat was nou dat grootse cadeau?
Verrast door mijn dochter?
Afgelopen week weidde ik een post aan mijn verjaardag. Ik werd verrast door mijn dochter met ontbijt op bed. Geheel en al verzorgd door wat ik noem ‘de andere kant’ en natuurlijk de finishing touch bij mij thuis door onze eigen kleine mini. Maar waarom vervulde mij dat nou met zoveel emotie? Ik leg het je uit.
wat er gebeurde..
Mijn dochter was bij haar vader. Bij vaders heeft zij een bonus mama en een broer en een zus. Geen bloedverwanten maar “cadeau” gekregen. Ze heeft het vaak over hen en voor haar is er geen verschil tussen bloedverwant of niet. Zij sliep de nacht voor mijn verjaardag bij haar vader. Dat op zich is al een unicum want eerlijk is eerlijk…
Het contact tussen beide huizen was lange tijd zo slecht dat het vermeden werd. Contact gaf meer stress dus losten wij onze eigen problemen op in de tijd dat wij de verantwoordelijkheid over onze dochter hadden. Dat is heel verdrietig maar soms moet je een keuze maken die ‘het minst schadelijk’ is. Ik kan natuurlijk alleen voor mezelf spreken maar voor mij leverde contact meer onrust op en was het een weloverwogen beslissing om dat te vermijden ter bevordering van rust.
Gelukkig wordt er aan beide kanten hard gewerkt en ging dochterlief een nachtje logeren. Dat viel
niet direct in goede aarde want zij had met verschillende medestanders van haar beiden families een plan bedacht om mij ‘s morgens te verrassen met ontbijt op bed. Dat zij zou logeren zou dusdanig roet in het (door haar verzorgde) eten gooien.
Alle zeilen werden in goed overleg bijgezet en vroeg bezoek aan moeders zou de oplossing bieden. Daar stond madammeke om kwart voor 8 met een volgepakte rugzak met lekkernijen, inclusief een thermoskannetje thee. Mijn tranen in dit verhaal zijn tranen van dankbaarheid. Een jaar geleden had ik deze ommezwaai niet durven dromen. Wat kan er veel veranderen.. hoezeeee!! Dus precies die samenwerking was het mooiste kado wat ik had kunnen krijgen en ook kreeg!!
Ik deel hieronder tips met jullie en enkele gevaren die er zijn.
Tip 1. Overleg met elkaar wat mogelijk is én eerlijkheid kent geen tijd!!
Ik besef me dat ik in een redelijk goeie positie zit. Het kan ook altijd nog beter.. dat is aan ons, we hebben nog wat hobbels te nemen, maar slechter bestaat zeer zeker ook. Sommige zaken behoor je als ouders eerst met elkaar te bespreken. Bespreek wat mogelijk en wenselijk is. Voor het kind maar ook voor de ouders. Door eerst met elkaar in gesprek te gaan voorkom je dat het kind teleurgesteld raakt of tussen de twee partijen klem komt te zitten. Geef je kind niet de illusie dat het de baas is wanneer dat niet zo is. Geef aan dat je graag de mening van je kind hoort maar dat jullie uiteindelijk degenen zijn die beslissen. Een kind kan vaak niet de volledige situatie overzien. Gelukkig hoeft dat ook niet, daar zijn jullie voor.
TIP 2. Praat en wees nieuwsgierig
Praat met je kind en zoek samen naar een oplossing binnen de marge. Toen mijn dochter in tranen uitbarstte over de logeerpartij had ik duidelijk een inschattingsfout gemaakt. Ik had niet zien aankomen dat een nachtje bij vader en consorten een obstakel zou zijn. Dit werd door vriendin van vader (die bij mijn kind was toen ik dit telefonisch bracht) bijzonder voortvarend opgepakt. Zij richtte zich niet op de boosheid zelf maar op wat er onder die boosheid zat. De teleurstelling. Niet het slapen bij papa bleek het obstakel maar het niet kunnen geven van de vooraf geplande verrassing was het werkelijke euvel. Door geduldig te onderzoeken wat de oorzaak was van de wereldschok kwamen we tot een praktische en prachtige oplossing. Wees nieuwsgierig naar je kind en laat je niet van de wijs brengen door een onvoorziene reactie. Biedt in zo’n geval in eerste instantie troost en erkenning.
Tip 3. Respect en zorg voor elkaar
Het gaat binnen onze ouderrelatie niet vanzelf maar uiteindelijk zijn er grote stappen gezet. Je hebt elkaar nodig. Ten eerste als ouders omdat je nou eenmaal samen de zorg hebt voor jullie kind. En hoe mooi wordt het als dit ook als mens mogelijk wordt. Kleine dingen kunnen vaak groot verdriet voorkomen. Niet in de laatste plaats was ik geëmotioneerd door alle moeite die gedaan is om mijn dochter te ondersteunen in haar verrassing. Er is zelfs mét haar voor mij een cadeautje uitgezocht. Dat zijn de kleine dingen waar vaak je omgeving geen besef van heeft. Dat is geen kwaadwil of onwil maar on-besef. De eerste jaren had mijn dochter niets voor mij op moederdag of mijn verjaardag. Ik heb moeten leren dat in mijn omgeving aan te geven en te vragen. Des te mooier was dit geheel onverwachtse gebaar… met thee en cadeautjes en een ontbijt. Een gebaar van respect en zorg voor elkaar.
Niet alleen voor mij wordt het samen-leven met mijn ex en zijn nieuwe gezin hierdoor een stuk dragelijker, maar met name voor onze dochter. Zij is immers een deel van ons beiden en onderdeel van deze beiden huishoudens. Door erkenning en respect voor elkaar te tonen, toon je ook respect voor dat deel van je kind wat niet van jou is. Lukt dat niet dan wijs je in principe een deel van je kind af. Dat kan de bedoeling niet zijn.
“Je ziet veel door te kijken”